Остарено семејство – Живот во заедница или самостојно?

Период на остарено семејство го нарекуваме оној период од животот кога се соочуваме со некои неминовности како што се завршување на професионалната кариера и староста. Во овој период се јавуваат одредени болести, но и смрт на еден од партнерите.

Со староста се намалува интересот за комуникација со средината, повлекување и затворање во себе. Главната обврска на членовите на остареното семејство е евентуалната помош околу внуците. Во нашата култура бабата и дедото се уште имаат голема моќ во семејството. Тоа претставува сплет на традиционални, но и материјални причини.

Честопати младите семејства остануваат да живеат во заедница со претходните генерации. Доколку тие имаат самостојно домаќинство се воспоставуваат нови правила на изразување, на грижа и помош, која децата им ја пружаат на своите родители во староста. Квалитетот на односите зависи од многу фактори. Доколку родителите и децата биле во постојан конфликт, постои можност да се појават тешкотии и во новите односи.

За време на болест или смрт на еден од старите родители, децата се во позиција да се грижат и да им помогнат, но истовремено не го запоставуваат, туку го сочувуваат новоформираното семејство.

Најдобро е семејствата од повеќе генерации да живеат самостојно без поголемо мешање на генерации. Меѓутоа, условите за живот, новите ситуации (болест,смрт и слично) го ставаат семејството пред повторна адаптација и пред организирање нова структура и начин на семејно функционирање.

Следејќи ги животните циклуси на семејството можеме да заклучиме дека животот сепак ја победува смртта.Човекот се продолжува себе си, семејните вредности и смислата на семејството се пренесува на следните генерации.

(Следува Прилагодување на партнерите во формирање на основен семеен систем)

пишува: м-р Слаѓана Ангелкоска, психолот

Советувалиште за брак и семејство

Центар за социјална работа

Гостивар