Седум делови на човечкото тело кои некогаш се користеле како лек

Стотина години, од времето на Ренесансата, низ Викторијанската ера, медицината во Англија, Италија, Франција и другите држави во Европа, рутински ја вклучувала употребата на делови од мртво човечко тело. Се сметало дека со помош на коските, мозокот, крвта и другите органи од телото, можело да се излечи било што; од обична настинка до епилепсија, благодарение на животниот дух кој го дарува покојникот. Иако употребата на труповите и понатаму е составен дел на нашата здраствена заштита, од трансплантација на ткивата, до трансфузија на крвта, поголемиот дел од практикувањето на „медицински канибализам“, за среќа, повеќе не постои.

Во оваа прилика ви овозможуваме увид во седумтте делови на човечкото тело, кои се употребувале во медицината

1.Мумии

Мумијата практично се сметала за лек за време на златната ера во медицината на труповите во 16 и 17 век. Носени од уништените египетски гробници, нивната содржина е додавана во тинктури (течни екстракти) или во гипсот, кој бил наменет за рани, кои се добивале во битки, касања од страна на змии, модрици и болки во зглобовите. Паметните претприемачи нашле начин како да си прават бизнис, па подготвувале лажни мумии од труповите на лепрозни, луѓе-просачи, па дури и од камили,

2.Черепи

Ако труповите во прав биле моќни, тогаш черепите во прав во мешавина со чоколада, биле уште помоќни. Томас Вилис, научник од 17 век, правел комбинации од черепи и какао, како лек против крварење. Човечките черепи, биле исто така потопувани во алкохол, создавајќи тинктура, именувана како Кралска капка по англискиот крал Чарлс Втори, кој наводно платил 6000 фунти за овој личен рецепт. Оваа тинктура, се смета дека се користела против отоци, воспаление на зглобовите и други болести.

Крварењето од нос и епилепсијата биле исто така третирани со прав направен од мовта од човечкиот череп. Ричард Саг, автор на делото: „Мумии, канибали и вампири: историја на медицината на труповите од Ренесанската до Викторијанската ера“, вели дека овој лек навистина делувал, но правот само ја стимулирал коалигацијата.

3.Мозок

Мозокот се користел за лечење на епилепсијата. Лекарот Џон Френч, го опишува процесот на правење на тинктура од мозоци, во неговата книга:„ Уметноста на дестилацијата“, од 1651 година, „да се земе мозокот на некој млад човек, што умрел од насилна смрт“, изгмечен во камен малтер, втопен во вино и „ да се држи половина година во коњско ѓубре“, пред дестилацијата.

Овој лек требало да функционира под теоријата на медицината, каква болест – таков лек, која била популарна во тоа време и во која черепите и мозоците, биле гледани како корисни за болестите што се појавувале во главата. Често се сметало дека лековите земени од мртвите луѓе, кои умирале од насилна смрт биле многу моќни, бидејќи се верувале дека насилството ја контролира животната сила.

4.Маст

Човечката маст, била барана како лек против крварењето, модриците, грчевите во мускулите, оштетување  на нервите, болки во зглобовите и други видови на болки. Овој лек бил многу популарен во Германија, а бил и проучуван од страна на минхенските доктори, кои ги земале труповите од џелатите до средината на 18 век. Другите, се обидувале да ги заобиколат аптеките и да се обратат на џелатите, за своите медицински залихи. Често маста била претворана во мелем (понекогаш познат како мелем на џелатот), но некој лекар за неколку англиски и француски кралеви, го комбинирал заедно со опиум и отров и го давал како лек за намалување на болките.

5.Крв

Како маста и мозокот, крвата била директно набавувана од џелатите. Луѓето, кои биле премногу сиромашни, за да купат добри лекови од своите аптекари, оделе на местата каде што ги погубувале луѓето, плаќале по неколку монети, за да пијат крв од погубените. Иако, во суштина крвта најмногу се пиела, таа била и сушена и претворана во прав (против крварење од носот) и била прскана на раните за да го запре крварењето и дури била правена во вид на човечка мармалада.

6.Коса

Според Саг, напитокот, наречен течност од коса, редовно се користел за растење на косата, од страна на тие што ја немале. Под теоријата, каква болест – таков лек, за косата од мртвите се сметало дека го поттикнува растот на косата од живите. Меѓутоа, косата во прав се употребувала за болести, кои немале врска со косата, како на пример жолтицата.

7.Заби

Забите се исто така пример на горенаведената теорија. Во северен Хемпшир, во Англија, како и во другите области, луѓето ги носеле забите во вид на синџир околку вратот, а исто така ги користиле како лек против забоболка, болка која може да се третира, ако сами допрете заб на мртов човек. Во Ирска луѓето отишле уште понатаму во употребување на забите како лек, така што со прстите ги триеле забите на мртвите луѓе и се бањале со водата, каде што е избањат мртвиот човек.