Што нè тера да јадеме и кога не сме гладни?

Сите ние понекогаш јадеме кога не сме гладни, а најчесто не сме ни свесни за тоа. Јадењето храна е основен аспект од човечкиот живот. Чувството на глад е инстинкт за преживување. Меѓутоа, се поставува прашањето, дали јадеме само кога ни е потребно или, како што покажуваат истражувањата, ја консумираме храната земајќи ги предвид некои други фактори, било да се физички или емотивни. Можеби грицкаме кога ни е досадно или каснуваме нешто слатко секогаш кога ќе поминеме покрај него. Сите овие и некои други ситуации кои ги користиме за да јадеме нешто не се со вистинска причина, бидејќи јадеме иако не сме гладни. Многупати се случува и покрај доволно количество храна, да чувствуваме глад.

Постојат неколку фактори зошто јадеме кога сме сити, а тие варираат од личност до личност. Во повеќето случаи, храната ја користиме како замена за некој недостаток, кој можеме да го идентификуваме со следење на нашите навики во текот на денот и нашата емоционална состојба и на тој начин да влијаеме на непотребното внесување храна. Некогаш станува збор само за храна со недоволно хранливи материи, која не заситува за кратко време, а понекогаш тоа се фактори кои долгорочно можат да му наштетат на нашето здравје.

Без оглед на тоа што храната не искушува, единствено важно е што на крајот јадевме нешто иако не бевме навистина гладни. Понекогаш не е толку лошо, но јадењето премногу без размислување може да ја отфрли нашата тежина или планот за слабеење, а во зависност од тоа што јадеме, можеме да го доведеме и нашето здравје во ризик. Правилната исхрана ќе го подобри квалитетот на нашиот живот, и на краток и на долг рок.

Ситуации во кои јадеме и не сме гладни, за кои постојат начини да се справиме на едноставен начин.

Стрес

Продолжениот стрес го преплавува нашето тело со кортизол, хормон кој игра улога во нашиот систем за борба или бегство. За да ги наполниме нашите тела по стресна средба, кортизолот нè тера да сакаме да јадеме повеќе. Ако стресот е речиси постојана состојба за нас, тие нивоа на кортизол остануваат високи и нè тераат да посегнеме по грицки.

Замор

Кога не се одмораме доволно, нивото на грелин (хормонот што нè тера да сакаме да јадеме) се зголемува. Во меѓувреме, нивото на лептин (хормон кој го намалува гладот ​​и желбата за јадење) опаѓа. Овие два хормони го контролираат чувството на глад. Резултат: чувствуваме глад дури и ако на нашето тело не му е потребна храна.

Нерви

Јадењето е пригоден изговор за дополнителната енергија што доаѓа со чувството на нервоза. Тоа не само што ни дозволува да направиме нешто, туку и ни го одвлекува вниманието од се што не прави нервозни. Можеме да го контролираме стресот со тоа што воопшто не јадеме. Ова може да го забави нашето тело, бидејќи нашето тело мисли дека гладува. Кога конечно ќе одлучиме да јадеме, поголема е веројатноста дека ќе претераме.

Анксиозност

Анксиозноста има силна врска со нарушувањата во исхраната. Прејадувањето може да биде начин да ни помогне да управуваме со нашите грижи и стрес. Други работи, од гени, депресија и нарушувања на расположението до траума, зависност или злоупотреба, може да ве натераат да се прејадувате како начин да управувате со вашите емоции.

Алкохол

Пиењето ги релаксира нашите сопирачки, а тоа важи и за доброто проценување кога и колку да јадеме. Исто така, нè прави поголема веројатност да јадеме помалку здрави работи, како храна полна со масти и шеќер. Истражувањата покажуваат дека пиењето влијае на делот од мозокот кој ја следи самоконтролата, што го отежнува да се одолее на вкусната храна.

Слики од храна

Понекогаш потребна е само моќта на сугестија за да сакаме да јадеме. Истражувањата покажуваат дека рекламирањето на храната ја зголемува веројатноста дека ќе ја земеме храната при рака и ќе ја јадеме.

Но, дали навистина мораме да јадеме?

Вистинската глад доаѓа полека и лесно може да се одложи. Исто така, поверојатно е да се чувствуваме задоволни благодарение на многуте опции. Емотивното или безумното јадење доаѓа брзо и нè тера да копнееме за одредена храна. Нашата реакција може да биде благодарение на тоа што храната ни е достапна и јадеме затоа што – има храна. Ова нè прави поверојатно да се прејадеме и да се чувствуваме виновни потоа.