Така се зборува во Гостивар (11) – За Хидроцентралите „Маврово“

Оваа недела во просторот што го отстапуваме за книгата „Така се зборува во Гостивар“ од Боге Димитриески, прочитајте искуство околу учество во изградбата на мавровските хидроцентрали.

За Хидроцентралите „Маврово“

Ја сум Маркоски Димитрија – Митко, роден илјаду деветсто триесета година во Гостивар улица „Васил` Василески“ рбој 9. Цел мој живот сум во градот, од тā година која сум роден. Имам со занат започнато да учам на дванаес години во Гостивар исто. Столарскиот занат, кој до пензија го имам работено. Ја занатот откако г` учев, тоа беше за времето на окупација илјада деветсто четрс друга година, све до одлободување, као чирак, таке е названо тогај, а после тоа ја почнав да работам во „Градежно Маврово“ на хидроцентралата в Маврово. И во „Градежно Маврово“ се запослив кǎде што почнавме да градиме централа „Маврово“ во Маврови Ханови. Тамо четрс седма започнавме да а градиме и со три булдожера и со едно десет тсрушни работника. Вкупно тогај работници немаше многу, веќином ударнички се работеше браната. Мие као столари бевме печес души, претежно беа скопјани, као мајстор Цибро, мајстор Стево, као и други мајстори којшто започнавме као занатлии да градиме, да работиме во „Градежно Маврово“. Нашата задача ние као столари, као прво, монтиравме монтажните бараки ке што требеа работниците да дојдат и да се сместат во тиа бараки да живат. Након тоа почна да се градит браната. Браната претежно се градеше ударчнички, преку младински акции. Појќе се работеше ручно, со количиња. Немаше механизација. И така, за сегашно време не-мóжевме да веруваме да е така изградена таа брана. За тоа време. Во тешки услови беше и тоа што немавме доволно да јадеме. Да се наједемо, па да работимо. За репете у казан влагавмо да земеме репете да го миеме казанот. За тоа време. Али денеска тоа нé-може да се сфати. Сеа више друго време е, на младиве ко им кажуеме тоа, за нив е заминато.

(Димитрија – Митко Маркоски, 1930)