Така се зборува во Гостивар (15)

Продолжуваме со уште едно раскажување од книгата „Така се зборува во Гостивар“ од Боге Димитриески, кој како и минатата недела се однесува на печалбарството.

Одредени села од нашава околија се знǎеа кој-кǎде одат нá-гурбет. Рецимо, Долно Јеловце, Вǎлковија и Стенче и Турско Речане одеа во Румуниа тоá-време. Претежно. Само нá-гурбет во Румуниа. Имаше одредени села кои одеа само во Србиа, имаше óдредени села кои одеа само во Бугариа. Имаше, галичаните претежно одеа Александриа и во Солун. Нá-гурбет. Галичкиот крај. А мијачкиот крај, Торбешите, тиа беа мајтори, зидари. Све оттамо зидаријата, цела околна и скоро цела Македониа, тиа беа зидари. Одеа, спиеа мизерно, за едно парче леб, цела куќа ќе ј` изградит евтино, багатéла, само да преживат тиа тамо. Тиа беа занаетчии само зидари. Иначе, од свекоа куќа по некој нá-гурбет морал д` одит. Нé-можел да егзистираат само од тоа сточарство, земјоделие што имале малу – и немал кому да продаат, свекој произведувал тога, свекој бил земјодéлец. Не била индустриа, па има пари, со плата па ќ` ојт да купит-морале, размени праеле дури. И, таке се живело. И по некој нá-гурбет за да основните прехрамбени артикли, нешто да с` облечат, од гурбетлукот.

Тáтко-ми тамо, работеле ден и ноќ во Романија. Тие работале од дваеста година. Отишле тамо. Имале дуќани со тáтко-ми, со стрико-ми и тројца браќа. Прво постариот брат отишол. Тáтко-ми на дванаесет години со беневреѕи. До Скопје пешки отишле. Од Скопје со воз продужиле за Романија. И тамо работеле, алва продавале, боза продавале и некои слатки, таке. Али им одело, работале. Меѓутоа, парата румунска, многу ниски курсот, леата румунска, ниска. Ако илјада леа спечелат да пратат за дома, овде за..триста динари! Тол`ку ниска, не врéдела, била многу невредна парата румунска. Ама морале да работат, принудени биле, праќале пари по некој коа ќе дојдет. Па тој нема и да му `и донесет, ќе излǎжел: Ми `и зедоа на грáница. И, преку пошта не, све преку саици, тиа се викале саици. Преку тиа л`уѓе што праќале пари.

(Симе Трифуноски, 1031)