Така се зборува во Гостивар (16)

Сте го слушнале ли некогаш зборот „ифтибар“? Знаете ли што значи зборот „болук“? Или зборовите „бајалдисана“, „тапрење“ , „ќибар“…Тоа се стари гостиварски изрази кои многу често се употребувале во минатото. За нивното значење и намена прочитајте во денешниот извадок од делото на Боге Димитриески, „Така се зборува во Гостивар“

Е, сеа можам за тија зборои кои се употребоале, ја да не `и забораам `и запишав овде. Е, „убоо“ (убаво мие што викаме), мие повише сме го употребоале „лично“. Лично, демек, а не убоо. „Е, како помина? – Лично поминав“. Тоа старите го викале. Или ќе речат, наместо да речат „многу“ ќе викавме “мошне’. Мошне, мошне, убоо. Демек, многу, многу, убоо. Многу ми било чудно ко ќе речат „каква е нēстата, ал` ти има ифтибар?“. Ифтибар. Тоа значело ал` ти има поштовање – тоа се викало ифтибар. Почит, да. Е сеа, ко ќе вика „имаш ли?“ (ко ќе му речеа на мáјка-ми) – „Све е болук, немај гајле“. Болук, значело да имат доволно све. Болук, тоа им значело. Е, и најсмешно ми било ко ќе речеа „ама штó-си денеска така?„ – „Е, денеска сум бајалдисана“. Бајалдисана, значи изнемоштена од работа. Не с` употребоал зборот изнемоштена, туку бајалдисана. Тија сǎт тија стари зборои.

Е, ко ќе речеа, ја ќе прашоав што е тоа „тапрење“, што е тóј-збор „тапрење“. Тапрење е од големо задовóлство, човек се осеќа многу задоволен, и вика „е, сега сум се изнатаприла“, демек најзадоволна сум била тогај.

„Ветво“ се употребуало за старо. Коа сме збореле. Е, овја збор му го викаа на мáјка-ми: „Е, Рино, Рино, многу си ќибар!„. „Ќибар“ знǎеш што значело? Ќибар је `чисто. Многу чиста, многу искрена. За све могло да се употребит. Ќибар е за праење јадење, ќибар во зборот, во нешто.

Знǎеш што е „препсно“?. Препсно је на пример, зборат за некој човек „е многу препсен“ – многу е снаодлив, добар, почитуван, препсен човек.

(Ѕвезда Китановиќ, 1929)