Така се зборува во Гостивар (26)

Во дваесет и шестиот извадок од книгата „Така се зборува во Гостивар“ од Боге Димитриески ви пренесуваме опис на гостиварската чаршија во минатото.

Гостиварската чаршија

Центарот кај што е имаше порано џамија. За време окупација ја рушија тā џамија и сега е парк, паркче е напраено. И овде имаше џамија, кај овјā-ве, кај дуќаниве, нема педесет метра одовде. Овјā дуќаниве околу-наоколу што се тука. Центарот беше интерéсен, имаше насреде тука црница и имаше една чешма за пиење вода направена, вака, за луѓе кога доаѓаат óд-село во град на пазар. Користеа и граѓаните тука пǎлнеа, ти реков секоа куќа имаше óна-нé тулумба. Што бучит, вајат вода óд-земја. Имавме и ние до скоро, користевме. Имат уште во некои куќи стари чуваат. Ако дојдет, нема вода, ними ќе му туриш, а водата е многу ниско, на три-четири метра излагат. Имат една рǎчка, имат една гума и еден вентил, па се дигат тој. Тоа пумпа го викаат. А мие тулумба го викавме. Тоа е стар збор, а пумпа е сега модерно.

Е, тука во центарот беа дуќаните. И општината беше баш во центарот на градот. И тука све тесни уличиња бēǎ, само имаше малу еден дел, кај што се вика плоштáдот, тā, црница. Тука беше џамијата, тā старата џамија беше. Ја е памтам и тā и овā овдека што беǎ. И многу убав беше, градот беше чист. И фењери по улиците за осветлување и имаше еден стáр-човек овде, комшија, тој беше тобошар. Чукаше  на тобош и објавуваше некои наредби од Општината што ќе издаеше, извештај што имаше Општината. Тој одеше по градот и на секој ќош, на едно двеста, триста метри ќе чукаше на тој барабанот и објавуваше. Понатака, на центарот имаше ан. Ан имаше Стево, после имаше кај Сāт-кулата друг еден ан. Тие беа све селски анови. И нашава кафана прво беше селски ан. Туе повеќе идē, ке мие што бевме овдека на ќошов, Поречаниве доаѓā тука. Имаше кафáна ќошот „Шар Планина“, работеше други, али беше од тáтка-ми, а тáтко-ми имаше меана. И имаше óна-нé, како-сé-викат, клет и тука идеа овјā коњиве ко ќе дојдат од Поречаниве, ќе се растоварēǎ со она штп го продаваа тамо, јаболка, јемиш што продавале и ќумур. Имаше од Цероо, Волче, од Растеш идеа тука.

(Саво Серафимоски, 1920)