Прилагодување во бракот: Партнерите не треба да се идеализираат

Секој човек самиот решава што му е важно кај партнерот. Со внимателно слушање и набљудување, може да се открие какви се неговите очекувања. Голема е веројатноста дека голем број на очекувања ќе бидат исполнети доколку се тие очекувања се реални, а однесувањето на партнерот –зрело.

Вљубеноста е една од основите на бракот, но вљубеноста е минлива состојба и доколку не постои реална основа за брак има малку изгледи бракот да опстане. Ако партнерите меѓу себе се идеализираат и доколку не се доживуват со мани и недостатоци, потешко ќе остварат квалитетен однос. Само емотивно зрела личност може вистински да сака и да го прифати партнерот без ограничувања.

Кога постојат вистински чувства и кога партнерите меѓу себе имаат полна доверба, нема потреба да има стравување дека ќе се загуби некои индивидуално право или некој ќе се најде во подредена положба. Во фазата на вљубеност младите живеат во сопствен, имагинарен свет. Сепак соочувањето со реалноста е неминовно. Во нивниот живот мора да има место и за други лица, особено за нивните деца откако ќе станат родители. Единствено зрели личности вљубеноста може да ја претворат во љубов, што подразбира полна одговорност за постапките, прифаќајќи ги позитивните и негативните последици од одлуките.

Квалитетот и стилот на живеење во двојка почнува да се обликува уште во првите месеци на заедничкиот живот. Повеќето млади на почетокот од брачната заедница имаат потешкотии во прилагодувањето, не само поради различните карактери, туку и поради различните информации за некои подрачја од животот во заедницата.

Во брачната заедница е неминовна потребата за прифаќање на новите улоги, формирање и усогласување на навиките. Исто така се учи толеранција и разбирање, заедничко планирање на потомството и многу други нешта. Покрај взаемното прилагодување, партнерите ќе се соочат и со потребата повторно да ги дефинираат своите вредносни ставови.

Прилгодувањето на заедничкиот живот почнува и преку навидум неважни ситуации бидејќи се работи за две личности кои дотогаш живееле и се разивале одвоено. Затоа почетокот е прилично тежок и подразбира да се прифати нова улога: улога на маж и жена.

Заедницата е хармонична и поусогласена доколку постојаат помали разлики во сфаќањето на улогите. Јасната и отворена комуникација ќе помогне да се доближат ставовите на новите улоги. Разбирањето меѓу партнерите значи и добро меѓусебно познавање, а тоа е особина која се развива. Потребно е да се биде реален и одговорен во прифаќање на личните улоги меѓу партнерите, но и новите улоги кон роднините, соседите, пријателите и колегите.

( Следува –  Прилагодивање на партнерите за живеење во поширок семеен систем)

пишува: м-р Слаѓана Анѓелкоска, психолог

Советувалиште за брак и семејство

Центар за социјална работа Гостивар