Велика Сабота, ден на слегувањето на Благодатниот оган: Чудо и привилегија на православните верници

Секоја година на Велика Сабота, токму на овој ден – меѓу Велики петок и Велигден, во Ерусалим, од небото на земјата се спушта Благодатниот оган, едно од најголемите чуда на православната вера.

Ова чудо, кое трае со векови, се случува во Ерусалим на Христовиот гроб, за време на посебна православна богослужба. Тогаш на необјаснив начин се појавува пламен.

Господовиот гроб е местото во пештерата каде што лежело Христовото тело по погребот. Сега тоа е Кувуклија, капелата на Светиот гроб во црквата на Воскресението Христово во Ерусалим.

Контрола и безбедност однадвор

На Велики петок, катедралата се заклучува, а внатре остануваат десетици луѓе.

Може да се каже дека внатре во гробот има запалено кандило на кое патријархот потоа пали свеќи, но локалните власти потврдуваат дека го провериле гробот и дека внатре нема ништо.

Храмот се отвора во 10 часот на Велика Сабота. За да се отстранат сите сомнежи, околу 11:00 часот, комисија составена од четири члена, претставници на полицијата, Министерството за туризам на градот Ерусалим и црковни претставници на православните Грци и монофизитски Ерменци и Копти, ги гаснат сите свеќи и светилки во целата Соборна црква, потоа прегледуваат за да се уверат дека не останал предмет со кој би можело да се запали оган.

Со оглед на последните настани, поради војната во Појасот Газа, неизвесно е како ќе изгледа црквата денеска.

Секогаш и самиот патријарх се претресува од глава до пети, за да се уверат дека нема ништо со себе за да го подметне оганот. По таквата контрола, тие го отстрануваат печатот од влезот на Светиот гроб и го ослободуваат патријархот. Се соблекува, останува само во основна облека и со триесет и три свеќи во рацете, според бројот на Христовите години колку што живеел на земјата, оди на Гробот.

Започнуваат молитвите и по одредено време се случува чудо – се палат свеќите што ги држи патријархот. Кога ќе го прими благословениот оган, патријархот со него запалува снопови свеќи, излегува и го предава огнот на присутните во храмот, пред сè на ерменскиот патријарх.

Во црквата настанува моментален метеж. Секој сака да ги запали своите свеќи. За неколку минути, целиот храм е исполнет со огнен сјај. Секој се радува на свој начин и со сета сила извикуваат „Христос воскресна!“.

Оганот се шири низ целиот храм за еден час. Црквата изгледа како огромен оган. Оганот брзо се шири и надвор низ Ерусалим и Елеонската Гора, но и низ Светата Земја. Во текот на целата година со овој чудотворен оган се палат светилки и свеќи на преподобните трпези на православните храмови во Светата Земја.

Овој благодетен оган во првите минути апсолутно не може никого да изгори. Така е околу десет минути и дури потоа станува вообичаено, елементарно, материјално.

Температурата на Блажениот оган во првите минути по неговото спуштање е околу 40 степени Целзиусови, така што не можете да се изгорите со него.

Привилегија на православните

Ова чудо е достапно само за православните верници. Свештениците на Ерусалимската патријаршија, Ерменската апостолска црква, а исто така и коптската и сириската црква учествувале во спуштањето на Благодатниот оган. Католичките свештеници учествувале само до 12 век, по што крстоносците биле протерани од Ерусалим. Периодот во кој им било забрането на православните свештеници да влезат во храмот на Воскресението Христово во пресрет на Велигден е поврзан со крстоносците, но огнот во тој период не се појавувал.

Дури тогаш кралот дозволил влез на православните и огнот повторно се појави.

Во 16 век истото се случило и со претставниците на Ерменската црква. Огнот не се спуштил врз нив и се појавил дури кога на православните верници им било дозволено да влезат во храмот. Според сведочењето, тогаш гром удрил во столбот на храмот и свеќите се запалиле.

Како и во случај со секое друго чудо, има луѓе кои го сметаат за едноставен трик и ремек дело на православната пропаганда. Се сомневаат дека патријархот со себе носи запалка или кибрит.

Сепак, овие критичари се соочуваат со фактот дека сето тоа се пронајдоци на модерното време, а оваа практика е далеку постара од модерните помагала за правење оган.

Сепак, најголемиот предизвик со кој се соочуваат критичарите на ова чудо се безбројните, независни сведоштва на аџии чии свеќи се палат сами, пред нивните очи и без какво било можно објаснување.

Извор: Русија Денес